THERE BE NONE OF BEAUTY'S DAUGHTERS
by: George Gordon (Lord) Byron (1788-1824)
HERE be none of Beauty's daughters
With a magic like Thee;
And like music on the waters
Is thy sweet voice to me:
When, as if its sound were causing
The charméd ocean's pausing,
The waves lie still and gleaming,
And the lull'd winds seem dreaming:
And the midnight moon is weaving
Her bright chain o'er the deep,
Whose breast is gently heaving
As an infant's asleep:
So the spirit bows before thee
To listen and adore thee;
With a full but soft emotion,
Like the swell of Summer's ocean.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
In dit gedicht beschrijft de schrijver een dame. Waarschijnlijk een dame waar hij wanhopig verliefd op is. Hij vergelijkt verschillende trekken van haar met de schoonheid van de natuur. Hij schrijft bijvoorbeeld dat haar stem de zee kan laten stilstaan en daarbij ook de golven. Dit was natuurlijk heel toepasselijk in de romantiek. Dit romantische gedicht is een goed voorbeeld voor een typisch romantisch gedicht. Gordon Byron was ook een van de meest bekende romantische schrijvers uit die tijd.
Een reactie posten